توی این قاعده شمس در مورد بهشت و جهنم میگه: “فقط در آینده دنبال بهشت و جهنم نگرد.” این یعنی بهشت و جهنم چیزایی نیستن که فقط بعد از مرگ بهشون برسیم. بلکه همینجا و همین الان میتونیم تجربهشون کنیم. همه چیز به این بستگی داره که چطوری با دیگران رفتار کنیم.
شمس میگه: “هرگاه بتوانیم یکی را بدون چشمداشت و حساب و کتاب و معامله دوست داشته باشیم، در اصل در بهشتیم.” این یعنی اگه بتونیم کسی رو بدون اینکه انتظاری ازش داشته باشیم یا بخوایم چیزی ازش بگیریم، دوست داشته باشیم، در واقع توی بهشتیم. عشق واقعی همینه: دوست داشتن بدون چشمداشت و حساب و کتاب.
از طرف دیگه، شمس اشاره میکنه: “هرگاه با یکی منازعه کنیم و به نفرت و حسد و کین آلوده شویم، با سر به جهنم افتادهایم.” این یعنی اگه با کسی دعوا کنیم و به نفرت و حسد و کینه آلوده بشیم، در واقع توی جهنمیم. جهنم همینه: زندگی کردن با نفرت و کینه توی دل.
این قاعده بهمون یادآوری میکنه که بهشت و جهنم چیزایی نیستن که فقط بعد از مرگ بهشون برسیم. بلکه همینجا و همین الان میتونیم تجربهشون کنیم. اگه بتونیم دیگران رو بدون چشمداشت دوست داشته باشیم، توی بهشتیم. ولی اگه به نفرت و کینه آلوده بشیم، توی جهنمیم.
شمس تبریزی با این قاعده بهمون میگه که نباید بهشت و جهنم رو تو آینده دنبال کنیم. در عوض، باید سعی کنیم همینجا و همین الان بهشت رو تجربه کنیم. اینطوری میتونیم به آرامش درونی برسیم و زندگی بهتری داشته باشیم.
پس دفعه بعد که با کسی مواجه شدید، به این فکر کنید که چطوری میتونید بهشت رو تجربه کنید. سعی کنید بدون چشمداشت و حساب و کتاب، دیگران رو دوست داشته باشید. و اگه احساس کردید به نفرت و کینه آلوده شدید، سریع خودتون رو از اون حالت بیرون بکشید. شاید این نگاه بتونه بهتون کمک کنه تا به آرامش درونی برسید و زندگی بهتری داشته باشید.
برای درک بهتر این قاعده، مسترکلاس لنگرگاه آرامش رو بهتون پیشنهاد میکنم:
شرح دیگر قواعد شمس تبریزی:
کسایی هم هستند که کلی ظلم می کنند ولی جهنم را تجربه نمی کنند