شمس تبریزی تو قاعده چهارمش یه مفهوم زیبا رو مطرح میکنه: “صفات خدا را میتوانی در هر ذره کائنات بیابی.” این یعنی خدا فقط توی مسجد و کلیسا و صومعه نیست، بلکه همهجاست. از یه برگ کوچیک روی درخت بگیر تا ستارههای دور دست آسمون، همهچیز نشونهای از خداست.
شمس میگه: “همانطور که کسی نیست که او را دیده و زنده مانده باشد، کسی هم نیست که او را دیده و مرده باشد.” این یعنی خداوند آنقدر بزرگ و بینهایته که هیچکس نمیتونه کاملاً اون رو درک کنه یا ببینه. ولی در عین حال، هر کسی که خدا رو پیدا کنه، تا ابد نزدش میمونه. این یعنی کسی که خدا رو درک کنه، به یه آرامش و سعادت ابدی میرسه.
این قاعده بهمون یادآوری میکنه که خدا محدود به مکان و زمان نیست. اون نه فقط توی عبادتگاهها، بلکه توی هر ذره از کائنات حضور داره. وقتی به یه گل نگاه میکنیم، به یه پرنده که توی آسمون پرواز میکنه، یا حتی به یه قطره بارون، میتونیم نشونههایی از خدا رو ببینیم. اینها همه نشان میدن که خدا چقدر به ما نزدیکه و چقدر در همهچیز حضور داره.
شمس تبریزی با این قاعده بهمون میگه که نیازی نیست دنبال خدا تو جاهای دور و دراز بگردیم. خدا همینجا، دور و برمونه. فقط کافیه چشمهامون رو باز کنیم و با دقت به دنیای اطرافمون نگاه کنیم. اونوقت میبینیم که خدا توی هر چیزی هست، از کوچیکترین ذرهها گرفته تا بزرگترین ستارهها.
پس دفعه بعد که به طبیعت نگاه کردید یا به آسمون خیره شدید، به این فکر کنید که خدا چقدر به شما نزدیکه. شاید این نگاه جدید، بهتون کمک کنه تا آرامش بیشتری پیدا کنید و خدا رو توی همه چیز ببینید.
برای عمیقتر شدن توی این موضوع، دوره رهاسازی و توکل رو بهتون پیشنهاد میکنم که کامل درک میکنید جریان زیرین جهان هستی چیه و چطور خداوند در همه چیز هست.
شرح دیگر قواعد شمس تبریزی:
خدایا شکرت
عالی ممنون