تا حالا شده یه روزی از خواب بیدار شید و با خودتون بگید: «دیگه خسته‌م… هیچ‌چیز برام مهم نیست…»
نه انگیزه‌ای مونده، نه انرژی‌ای برای ادامه، نه حتی یه نقطه‌ی روشن برای چنگ زدن…
اگه این حالیه که این روزها تجربه‌ش می‌کنین، بدونین تنها نیستین.
خیلیا توی یه مقطعی از زندگی‌شون به این نقطه می‌رسن. نقطه‌ای که انگار همه‌چی بی‌معنا شده و آدم حس می‌کنه داره توی یه باتلاق نامرئی فرو می‌ره. اما سوال اصلی اینجاست: واقعاً چکار می‌تونیم بکنیم وقتی همه‌چیز سیاهه؟
ناامیدی یه علامته، نه یه پایان
اگه بخوایم روراست حرف بزنیم، ناامیدی فقط یه حس نیست، یه سیگناله. یه ندای درونیه که داره می‌گه:
«ذهن ما انباشته شده از داده‌ها، خاطرات، زخم‌ها و فشارهایی که دیگه جا ندارن…»
اینجا دیگه وقتشه که از تلاش‌های بیرونی یه لحظه فاصله بگیریم و نگاهی بندازیم به درون خودمون. چون دلیل اون حال بد، چیزی نیست که صرفاً بیرون اتفاق افتاده؛ بیشترش به‌خاطر انرژی‌های تلنبار‌شده‌ی درونیه که داریم هر روز و هر ساعت با خودمون حمل می‌کنیم.
چرا تلقین و مثبت‌اندیشی ناسالم جواب نمی‌ده؟
چون وقتی یه ذهن پر از زخم و قضاوته، شنیدن جمله‌های «همه‌چی درست می‌شه» یا «مثبت فکر کن» بیشتر باعث عذاب می‌شه تا آروم شدن.
اون چیزی که واقعاً نیاز داریم مثبت اندیشی سالم، پاک‌سازیه، نه پنهان‌کاری با افکار قشنگ.
پاکسازی یعنی روبرو شدن با این داده‌های آلوده و اجازه دادن به انرژی حیات که دوباره جاری بشه.
هواپونوپونو؛ نجات از باتلاق ذهنی
درست توی همین لحظه‌ست که یه ابزار قدرتمند مثل هواپونوپونو می‌تونه وارد بشه.
هواپونوپونو یه روش ساده اما عمیقه برای پاکسازی ذهن و باز کردن مسیر انرژی.
چی کار باید بکنیم؟ خیلی ساده:
- یکی از دغدغه‌هایی که بیشتر از همه ذهن‌تونو درگیر کرده انتخاب کنین (فقط یکی).
- هر وقت اون فکر اومد سراغ‌تون، شروع کنین به تکرار چهار جمله‌ی هواپونوپونو:
متأسفم
لطفاً منو ببخش
دوستت دارم
متشکرم
اینو نگین که «مشکل درست شه»، بگین چون دارین انرژی درونی‌ای که باعث ایجاد اون مشکل شده رو پاک می‌کنین.
با هر تکرار، یه لایه از اون سنگینی کم می‌شه. ممکنه اتفاق بیرونی سریع تغییر نکنه، اما حس درونی‌تون کم‌کم سبک‌تر می‌شه.
شب‌ها، وقت اتصال دوباره‌ست
یه تمرین طلایی هم برای قبل خواب براتون داریم:
چشماتون رو ببندین و به دلتون بگین:
«من این حس ناامیدی رو می‌سپرم به جریان پاکسازی. من مسئولم، ولی تنها نیستم.»
بعد چند تا نفس عمیق بکشین و با دل‌آگاهی، چهار جمله‌ی هواپونوپونو رو در سکوت تکرار کنین.
این یه پل اتصال دوباره‌ست، با خودتون، با منبع هستی، با اون نوری که شاید الان کمرنگ شده ولی خاموش نشده…
اگه دنبال یه شروع جدی‌تری هستین…
اگر حس می‌کنین وقتشه از این حال بیایین بیرون، اگه حس می‌کنین یه کمک جدی و اصولی لازمه، پیشنهاد می‌کنیم از دوره‌ی هواپونوپونو پایه شروع کنین.
این دوره، برای وقتیه که آدم حس می‌کنه داره توی تاریکی گم می‌شه.
ما توش قدم‌به‌قدم بهتون یاد می‌دیم چطور از دل ناامیدی، با کمک هواپونوپونو یه مسیر تازه بسازین. نه فقط برای یه لحظه خوب شدن، بلکه برای یه تغییر ماندگار.
برای شروع همین الان می‌تونین وارد لینک زیر بشید و همراهی‌مون رو تجربه کنین:
yasinrahmani.com/product/vipgroup-1-1-1
آخرش چی؟
آخرش اینه که ناامیدی، یه ایستگاهه نه مقصد.
همین که دارین این نوشته رو می‌خونین یعنی هنوز یه جایی درون‌تون، دنبال نجاته.
و ما اینجاییم، همونجایی که شما هستین…
کنار‌تون.
هر وقت خواستین، تو واتساپ بهمون پیام بدین:
سپاس فراوان
چقدر عالی بود
چقدر نیاز داشتم الان به این پیام
الهی شکرت