شمس تو قاعده سی و دوم یه هشدار جدی میده: “همه پردههای میانتان را بردارید تا با عشق خالص به خدا برسید… اما مراقب باشید راستیهاتون رو هم بت نکنید!” یعنی همونطور که بتپرستی ممنوعه، گاهی حتی «ایمانِ خشک» یا «حق به جانب بودن» هم میتونه بت بشه و ما رو از خدا دور کنه!
پردهها رو پاره کن، اما قاضی نشو!
شمس میگه: “قواعدی داشته باش، اما از قواعدت برای راندن دیگران یا داوری دربارهشان استفاده نکن!” یعنی اگه فکر میکنی نماز خواندنت، حجابت، یا حتی دانشت تو رو «بهتر» از دیگران میکنه، سخت در اشتباهی! ایمان واقعی یعنی بدون منت گذاشتن روی دیگران، به خدا نزدیک بشی. مثلاً:
- نگو: «فلانی بیحجابه، پس گناهکاره!»،
- بگو: «خدایا به من کمک کن قلبم پاک بشه، نه ظاهرم!».
بتِ «حق به جانب بودن» خطرناکترین بته!
شمس هشدار میده: “بتِ راستیهایت نساز!” یعنی حتی اگه مطمئنی حرفت درسته، اون رو به زور به دیگران تحمیل نکن. مثلاً:
- اگه کسی عقایدش با تو فرق داره، به جای بحثِ بیهوده، بذار سکوت کنه.
- اگه فکر میکنی فقط تو راهِ خدایی، یادت باشه خدا با همه هست، حتی با اونایی که تو نمیپسندی!
مثالی از زندگی امروزی:
فرض کن تو شبکههای اجتماعی یه آدم رو میبینی که برخلاف اعتقاداتت رفتار میکنه. میتونی:
- یا کامنت بزاری و بگی: «تو گمراهی، جهنم جای توئه!» (این یعنی بت ساختن از ایمان خودت)،
- یا فقط بگی: «خدا هدایتت کنه» و بری دنبال زندگی خودت!
چطوری ایمانمون رو بت نکنیم؟
شمس راهکار میده:
۱. خودت رو جای دیگران بذار: اگه یکی بخواد باورهای تو رو مسخره کنه، چه حسی پیدا میکنی؟
۲. فقط عمل کن، نه تبلیغ: نماز بخون، روزه بگیر، اما لاف نزن! خدا خودش میبینه.
۳. از خدا بخواه قلبت رو نرم کنه: دعا کن که بتهای ذهنیات رو بشکنه، حتی اگه اون بت، «خودِ ایمانت» باشه!
حرف آخر: ایمانِ بیتکبر!
شمس یادآوری میکنه: “ایمانت بزرگ باشد، اما با ایمانت در پی بزرگی مباش!” یعنی ایمان واقعی مثل آب روانه؛ نرمه، جاریه و به همه جا میرسه. اما ایمانِ تکبرآمیز مثل یخه؛ سفته و میتونه قلب دیگران رو زخمی کنه. پس بیایید به جای ساختن دیوارِ قواعد، پلِ مهربونی بسازیم. خدا همیشه پشتِ نیتِ پاکه، نه ادعای پاکی!
شرح دیگر قواعد شمس تبریزی:
خدایا قلب مرا نرم کن
متشکرم
ممنون کاشکی دوره چهل قاعده شمس تبریزی ادامه میدادید و نصف کاره رها نمی شد