شمس تبریزی، عارف بزرگ قرن هفتم، تو قاعده هفتمش یه نکته مهم رو مطرح میکنه: “در این زندگانی اگر تک و تنها در گوشهی انزوا بمانی و فقط پژواک صدای خود را بشنوی، نمیتوانی حقیقت را کشف کنی.” این یعنی اگه فقط توی دنیای خودمون بمونیم و با کسی ارتباط نداشته باشیم، هیچوقت نمیتونیم خودمون رو به طور کامل بشناسیم یا حقیقت زندگی رو درک کنیم.
شمس میگه: “فقط در آینهی انسانی دیگر است که میتوانی خودت را کامل ببینی.” این یعنی ما توی ارتباط با دیگران هست که خودمون رو بهتر میشناسیم. وقتی با آدمهای مختلف حرف میزنیم، رفتارشون رو میبینیم و با احساساتشون آشنا میشیم، در واقع داریم خودمون رو توی آینهشون میبینیم. اینطوری میتونیم نقاط قوت و ضعفمون رو بهتر بشناسیم و خودمون رو کاملتر کنیم.
این قاعده بهمون یادآوری میکنه که انزوا و تنهایی نمیتونه جوابگوی نیازهای روحی و روانی ما باشه. اگه میخوایم خودمون رو بهتر بشناسیم و به حقیقت زندگی برسیم، باید با دیگران ارتباط برقرار کنیم. توی این ارتباطهاست که میتونیم چیزهای جدید یاد بگیریم، دیدگاههامون رو گسترش بدیم و به آرامش درونی برسیم.
شمس تبریزی با این قاعده بهمون میگه که انسانها مثل آینههای همدیگهن. هر کدوم از ما میتونیم بخشی از وجود خودمون رو توی دیگران ببینیم. اینطوری نه تنها خودمون رو بهتر میشناسیم، بلکه میتونیم به دیگران هم کمک کنیم تا خودشون رو بهتر بشناسن.
پس دفعه بعد که احساس تنهایی کردید یا فکر کردید فقط توی دنیای خودتون بهتر هستید، به این فکر کنید که شاید توی ارتباط با دیگران بتونید خودتون رو کاملتر ببینید. شاید این ارتباطها بتونه بهتون کمک کنه تا به حقیقت زندگی نزدیکتر بشید.
برای درک بهتر این قاعده پیشنهاد میکنم دوره آوای صلح که مربوط به ایجاد صلح درونی با خودمون، جهان و خداوند هست شرکت کنید:
شرح دیگر قواعد شمس تبریزی:
بسیارعالی ممنون
هر کدوم از ما میتونیم بخشی از وجود خودمون رو توی دیگران ببینیم
خیلی مواقع شده که من تصمیم گرفتم یه مدت تنها باشم و روی خودم کار کنم ولی هیچوقت نشده ، یعنی اشتباه میکردم؟
متشکرم عالی بود