قاعده یازدهم اینه: “قابله میداند که زایمان بیدرد نمیشود.” این یعنی برای به دنیا اومدن یه چیز جدید، چه یه بچه باشه یا یه خودِ جدید، باید درد و سختی رو تحمل کرد. هیچچیز ارزشمندی بدون تلاش و رنج به دست نمیآد.
شمس میگه: “برای آنکه “تو”یی نو و تازه از تو ظهور کند باید برای تحمل سختیها و دردها آماده باشی.” این یعنی اگه میخوایم تغییر کنیم و به یه نسخه بهتر از خودمون تبدیل بشیم، باید بپذیریم که این راه پر از چالش و سختیه. درد و رنج بخشی از روند رشد و تغییره و نمیشه ازش فرار کرد.
این قاعده بهمون یادآوری میکنه که تغییر کردن و رشد شخصی یه فرآیند آسون و بیدرد نیست. برای اینکه بتونیم به یه خودِ جدید و بهتر برسیم، باید سختیها رو تحمل کنیم و از چالشها نترسیم. این درد و سختیها در واقع مثل یه جور تمریناند که ما رو برای زندگی بهتر آماده میکنن.
شمس تبریزی با این قاعده بهمون میگه که نباید از درد و سختی فرار کنیم. در عوض، باید اونها رو به عنوان بخشی از روند رشد بپذیریم و بدونیم که در نهایت، این دردها ما رو به یه جایگاه بهتر میرسونن. اینطوری میتونیم به یه خودِ جدید و قویتر تبدیل بشیم.
پس دفعه بعد که توی زندگی با درد و سختی مواجه شدید، به این فکر کنید که این دردها دارن شما رو برای یه تغییر بزرگ آماده میکنن. شاید این درد و رنج، اولین قدم برای ظهور یه خودِ جدید و بهتر باشه. با پذیرش این دردها، میتونید به یه زندگی بهتر و آرامش عمیقتر برسید.
برای درک بهتر این قاعده، دوره گذر از نگهبانان دروازه رو پیشنهاد میدم که برای همین تحول و زایمان خود از خود هست:
شرح دیگر قواعد شمس تبریزی:
سپاس فراوان