شمس تبریزی تو قاعده دوازدهمش یه مفهوم زیبا و عمیق رو مطرح میکنه: “عشق سفر است.” این یعنی عشق فقط یه احساس ساده نیست، بلکه یه سفر طولانی و پر از تغییره. هر کسی که وارد این سفر بشه، چه بخواد و چه نخواد، از سر تا پا عوض میشه. عشق این قدرت رو داره که آدمها رو به کلی دگرگون کنه.
شمس میگه: “مسافر این سفر چه بخواهد چه نخواهد، از سر تا پا عوض میشود.” این یعنی وقتی کسی وارد مسیر عشق میشه، دیگه نمیتونه مثل قبل بمونه. عشق همه چیز رو تغییر میده، از طرز فکر و احساسات گرفته تا رفتار و کردار. این تغییرات ممکنه گاهی سخت باشن، ولی در نهایت باعث رشد و پیشرفت آدمها میشن.
علاوه بر این، شمس تاکید میکنه: “کسی نیست که رهرو این راه شود و تغییر نکند.” این یعنی هیچکس نیست که وارد مسیر عشق بشه و همون آدم سابق بمونه. عشق یه جورایی آدمها رو مجبور میکنه که بهتر بشن، خودشون رو بیشتر بشناسن و به یه نسخه بهتر از خودشون تبدیل بشن. این تغییرات ممکنه گاهی دردناک باشن، ولی در نهایت باعث میشن که آدمها به آرامش و خوشبختی واقعی برسن.
این قاعده بهمون یادآوری میکنه که عشق فقط یه احساس گذرا نیست، بلکه یه سفر طولانی و پر از چالشه. توی این سفر، آدمها مجبور میشن که با ترسها و ضعفهاشون روبهرو بشن و خودشون رو بهتر بشناسن. اینطوری میتونن به یه شناخت عمیقتر از خودشون و دنیای اطرافشون برسن.
شمس تبریزی با این قاعده بهمون میگه که نباید از تغییرات ناشی از عشق بترسیم. در عوض، باید این تغییرات رو به عنوان بخشی از روند رشد بپذیریم و بدونیم که در نهایت، این تغییرات ما رو به یه جایگاه بهتر میرسونن. اینطوری میتونیم به یه خودِ جدید و قویتر تبدیل بشیم.
پس دفعه بعد که وارد یه رابطه عاشقانه شدید یا احساس کردید که عشق داره زندگیتون رو تغییر میده، به این فکر کنید که این تغییرات بخشی از سفر عشقاند. شاید این تغییرات سخت باشن، ولی در نهایت باعث میشن که به یه زندگی بهتر و آرامش عمیقتر برسید.
شرح دیگر قواعد شمس تبریزی:
متشکرم، عالی