سوالی از من پرسیده بودید:
یه حسی نسبت به پاکسازی دارم اونن اینه که اکثرا جمله‌ها رو خطاب به خدا میگم بعد هی تکرار میکنم زیاد باخودم میگم دیگه یکبار گفتم خدا شنید. دیگه لازم نیس که هی حرفی برای خدا تکرار شه قادره حتی با یه جمله پاکسازی کنه.
این سوال شما بود که سوال مهمی هم بود، برای همین تصمیم گرفتم توی این پست وبلاگ پاسخ رو بدم:
آیا تکرار جملات هواپونوپونو کافیه؟
اول بذارید یه نکته مهم رو با هم مرور کنیم:
بله، خداوند قادر مطلقه. یه نگاهش کافیه همه چیزو متحول کنه.
ولی اصل ماجرا توی هواپونوپونو، قدرت “تکرار صرف” نیست؛ بلکه اون “حضور در لحظه” و “ارتباط درونی مداوم با منبع هستی” هست که پاکسازی واقعی رو رقم می‌زنه.
پس این چهار جمله واسه کیه؟ واسه خدا یا خودمون؟
جواب کوتاه و صادقانه‌اش اینه: واسه خودمون.
این چهار جمله –
متأسفم، لطفاً منو ببخش، دوستت دارم، متشکرم –
در واقع یه زبان مهربونن، واسه گفت‌وگو با اون بخش‌هایی از ما که زخمی، شرطی‌شده و پر از داده‌های تکراری هستن.
وقتی تکرارشون می‌کنیم، در واقع داریم یه “پَک‌کردن” لایه‌لایه انجام می‌دیم.
هر بار یه لایه‌ی ذهنی باز می‌شه… و یه قدم به رهایی نزدیک‌تر می‌شیم.
هواپونوپونو مسیر پاکسازی‌ه، نه دکمه معجزه
بیاین صادق باشیم با خودمون؛
هیچ‌کدوم‌مون با یه بار گفتن «دوستت دارم» یا «ببخشید» به خودمون و زندگی‌مون برنگشتیم.
این یه روند زنده‌ست. یه فرآیندِ جاری.
وقتی چهار جمله رو با نیت و حضور تکرار می‌کنیم، در واقع داریم به منبع اعلام آمادگی می‌کنیم:
من حاضرم ببخشم، دوست داشته باشم، مسئولیت بپذیرم و خودمو از درون پاک کنم.
تمرینی ساده ولی عمیق برای ورود به حضور
حالا یه تمرین ساده ولی خیلی کاربردی:
- به‌جای اینکه فقط توی ذهن‌تون بگین “خدایا تو شنیدی دیگه”،
- یه لحظه وایسین،
- نفس عمیق بکشین،
- دست‌تونو بذارین رو قلبتون،
- و چهار جمله رو با حس و نیت تکرار کنین، نه صرفاً با زبان.
حتی اگه فقط یه دقیقه طول بکشه،
اثر این یک دقیقه، از صدبار تکرار بی‌احساس بیشتره.
کیفیت مهم‌تر از تعداده
ولی
استمرار، اون اتفاق مقدس رو رقم می‌زنه.
تکرار، نوازش ذهنه نه فقط ذکر زبونی
این تکرارِ آگاهانه، در واقع یه جور نوازشه…
نوازش ذهن و ناخودآگاهی که شاید سال‌ها کسی باهاش مهربون نبوده.
با تکرار این جملات، داریم به خودمون می‌گیم:
«می‌دونم درد داری، ولی من کنارتم. تو تنها نیستی. ما با هم شفا پیدا می‌کنیم.»
نتیجه‌گیری: شفا لحظه‌ای نیست، بلکه یه سفر درونیه
نه، قرار نیست با یه جمله معجزه بشه.
چون شفا یه مسیر زنده و جاریه، نه یه جادوی لحظه‌ای.
خدا همیشه شنواست.
ولی این ما هستیم که باید شنیدن خودمون رو زنده کنیم، باز کنیم، تمرین بدیم.
پیشنهاد ویژه: یه قدم عمیق‌تر توی مسیر هواپونوپونو
اگه حس می‌کنن وقتشه که عمیق‌تر برن توی این مسیر و لایه‌لایه‌ی این تکرار آگاهانه رو باز کنن،
کارگاه “هواپونوپونوی پیشرفته” می‌تونه نقطه‌ی بعدی سفرشون باشه.
هم فشرده‌ست، هم دقیقاً روی همین ظرافت‌ها و لایه‌های نادیده گرفته‌شده‌ی تکرار و پاکسازی تمرکز داره.
🌹🙏🌼
متاسفم، لطفا منو ببخش، متشکرم ، دوستت دارم