زندگی، حرکت در جنگلی مه‌آلود و زیبا

آینده از نظر ما گنگ و نامعلوم هست. همین نامعلوم بودن باعث شده تا ذهن ما بترسه! به صورت کلی ذهن ما از اینکه ندونه یه چیز چیه، می‌ترسه.

ذهن دوست داره که همه چیز رو واضح و روشن بدونه. اگه همه چیز روشن و مشخص نباشه، وارد مقولۀ بزرگی مثل ترس می‌شه. علت خیلی از ترس‌های ما هم دقیقاً همینه که نمی‌دونیم در جهان قراره چه اتفاقی بیفته. وقتی علت ترس رو بشناسیم یعنی جهان هستی رو نه به طور کامل اما به میزان دانش خودمون بشناسیم. نوع نگاهمون به جهان هستی، کامل‌تر و بهتر می‌شه. وقتی این کار رو انجام بدیم اتفاقی که می‌افته اینه که ترس‌های ما کمتر می‌شه.

در این پادکست فوق‌العاده در مورد زندگی و رانندگی یا حرکت در جاده‌ای مه آلود توضیح دادم که خیلی می‌تونه کمکتون کنه تا روی ریل رشد و پیشرفت و موفقیت قرار بگیرین. 

دانلود فایل صوتی

هر چیزی که برای ذهن ما آشنا نباشه یک ترسی رو در ما ایجاد می‌کنه. علت اینکه خیلی‌ها از تاریکی می‌ترسن دقیقاً همینه. ما از روز نمی‌ترسیم چون همه چیز واضح و روشنه اما چون در تاریکی‌ها چیزی معلوم نیست نمی‌تونیم همه چیز رو ببینیم و متوجه بشیم بنابراین می‌ترسیم.

در زندگی نمی‌شه همه چیز رو پیش‌بینی کرد. ما نمی‌تونیم همه چیز رو کنترل و پیش‌بینی کنیم. ممکنه که دچار خود سرزنشگری بشیم و به خودمون بگیم که من نمی‌تونم، بلد نیستم و…

در نتیجه مسئله عزت نفس ما هم دچار مشکل می‌شه و احترام به خودمون زیر سؤال می‌ره. تا وقتی که ما می‌خواهیم همه چیز رو کنترل کنیم همین داستان ادامه داره و در نهایت ما به ناامیدی افسردگی کمبود عزت نفس دچار می‌شیم. علت اصلی تمام این مشکلات اینه که ما توقع داریم که همه چیز رو بدونیم و کنترل کنیم و طبق تصوراتمون حرکت کنیم.

حرکت در جنگل یا جاده مه‌آلود

مثالی که در این رابطه می‌تونم بزنم اینه که فرض کنید که زندگی مثل حرکت کردن در یک جاده یا جنگل مه آلود است . البته چون مه آلوده هست نمی‌تونیم همه چیز رو واضح و روشن ببینیم و در نتیجه دچار ترس بشیم.

اما ما در این جاده مه‌آلود حرکت می‌کنیم. دقیقاً نمی‌دونیم که چند متر جلوتر چه اتفاقی می‌افته و یا جاده به چه شکل می‌شه. فقط می‌دونیم که مثلاً در نهایت به شهر رشت می‌رسیم. ما می‌تونیم در هنگام رانندگی چند کار انجام بدیم.

۱. غر بزنیم و شکوه کنیم که این چه زندگی هست که من دارم. این جاده چرا مه آلوده؟

من می‌ترسم و نمی‌تونم چند متر جلوتر رو ببینم. در نتیجه توقف می‌کنیم و در همون جایی که هستیم می‌مونیم و ادامه نمی‌دیم.

۲. آروم حرکت می‌کنیم چند متر یک دفعه توقف می‌کنیم کمی غر می‌زنیم از زمین و زمان شکایت می‌کنیم و در نهایت باز به حرکت ادامه می‌دیم.

۳. برمی‌گردیم ادامه نمی‌دیم و هیچ وقت به مقصدمون که مثلاً شهر رشت هست نمی‌رسیم.

البته کارهای دیگه‌ای هم می‌شه انجام داد.

قبل از اینکه راه حل درست رو بگم لازمه که این نکته رو یادآور بشم که ما نمی‌دونیم که قبل از تولدمون چه اتفاقی افتاده و یا بعد از تولدمون قراره چه اتفاقاتی بیفته؟

تنها چیزی که می‌دونیم این هست که ما به این دنیا اومدیم و در این دنیا هستیم و باید زندگی کنیم. این مسئله نقطۀ اشتراک همه انسان‌هاست.

 حالا ما در این جاده مه آلود هستیم.

 راه حل چیه؟

هر چیزی که می‌خواهیم داشته باشیم رو تجسم کنیم که بهترین حالتی که به نفع ماست چیه. تلاش کنیم تا به اون بهترین خودمون نزدیک‌تر بشیم.

در مورد مثالی که زدیم وقتی که ما در جاده مه‌آلود هستیم بهترین کاری که می‌تونیم انجام بدیم اینه که به مسیر ادامه بدیم. چون باید به مقصد برسیم. پس بهتره به‌جای غر زدن و شکایت کردن به مقصد فکر کنیم.

درسته که مسیر سخته و مشکلاتی هم داره. همه این‌ها رو می‌پذیریم و سعی می‌کنیم به زیبایی‌ها توجه کنیم و لذت ببریم. باید تلاش کنیم تا با تمام شرایطی که وجود داره، نکات زیبا رو ببینیم و توجه خودمون رو روی زیبایی‌ها ببریم.

جزئیات تمام این روش‌ها رو در دوره‌های هک واقعیت توضیح دادم که چگونه می‌تونیم توجه آگاهانه داشته باشیم.

در نتیجه مسیر رو به راحتی پیش می‌ریم تا به مقصد برسیم. ما در جهان نسبی زندگی می‌کنیم. در جهان هم مشکلات هست هم آسایش هم فقر هست و هم ثروت و…

نکتۀ مهم

هنگامی که در جاده حرکت می‌کنیم. یک خط سفید وجود داره. ما نمی‌دونیم که جاده به چه شکل هست. کجا پیچ داره یا هر چیز دیگه‌ای. چون اولین باری هست که در این جاده رانندگی می‌کنیم اما چیزی که هست اینه که من باید این خط سفید رو دنبال کنم. خط سفید در جاده من رو هدایت می‌کنه و قدم بعدی رو بهم نشون می‌ده.

مشکل اکثر ما دقیقاً همین جاست که باید بدونیم دقیقاً تا انتهای مسیر قراره چه اتفاقاتی بیفته. به طور مثال اگه قراره که کسب‌وکاری راه‌اندازی کنیم. باید بدونیم که چقدر سرمایه داریم. کجا می‌خوایم کسب‌وکار رو شروع کنیم و از تمام کم و کیف اون بااطلاع باشیم تا اون کار رو انجام بدیم.

اگه زندگی‌نامۀ انسان‌های موفق رو بخونیم. هیچ وقت انتهای کار رو نمی‌دونستند و فقط به فکر قدم بعدی بودند که درست انجام می‌دن یا خیر. ما هم نمی‌دونیم که انتهای جاده مه آلود چه چیزهایی هست یا نیست. تنها چیزی که می‌دونیم، اینه که باید خط سفید رو دنبال کنیم و طبق اون پیش بریم تا به مقصد برسیم.

در واقع خط سفید نشانه‌های زندگی ماست و ما نشانه‌ها رو دنبال می‌کنیم تا اتفاقات خوب برامون به وجود بیاد. این مسئله رو باید در درون خودمون نهادینه کنیم.

ممکنه که ذهنمون مقاومت کنه و گفتگوهای ذهنی شروع بشن و ما رو منصرف کنن؛ اما وقتی که این نوع نگاه به نفع ماست و باعث رشد ما می‌شه، چه خوبه که انجامش بدیم. مقاومت‌های ذهنمون رو بشکنیم تا بتونیم به اهداف عالی برسیم

برای عمیق‌تر شدن موضوع 

کتاب راهنمای مسیر، به تازگی منتشر شده و در این کتاب نوشتم که چطوری ترس‌هاتون رو بشناسین و با توجه به نقشۀ گنجی که در زندگی‌تون هست پیش برید تا به اهداف و مقاصدتون برسین. این کتاب به صورت PDF در همین سایت هست که می‌تونین خریداری بفرمائین.

نسخه PDF کتاب راهنمای مسیر

برای داشتن یک زندگی باشکوه باید قواعد بازی رو بدونیم. بازی زندگی رو اگه بلد باشیم حتماً و قطعاً برد با ماست. قرار نیست از کسی ببریم. قراره که در بازی زندگی خودمون پیروز و موفق بشیم. در دورۀ هنر باشکوه زیستن تمام جزئیات این بازی جذاب رو توضیح دادم. بهای این دوره به نسبت مطالب ارزندۀ اون تقریباً رایگانه.

دوره هنر باشکوه زیستن

وقتی که عزت نفس و احترام به خود رو بلد باشیم. دیگران هم برای ما ارزش قائل می‌شن و به اولویت های ما احترام می‌ذارن. تمام انچه که مربوط به عزت نفس، احترام به خود و حس ارزشمندی هست رو در دورۀ من با من (عزت نفس) و نکات تکمیلی اون رو در دورۀ شخصیت قدرتمند توضیح دادم. بهای هر دو دوره تقریباً رایگانه. پیشنهاد می‌کنم که این دوره‌های ارزشمند رو از دست ندین.

من با من (عزت نفس)