فرافکنی یعنی چی؟ چرا و چگونه فرافکنی می‌کنیم؟

در این مقاله می‌خواهیم در خصوص فرافکنی صحبت کنیم. فرافکنی موضوع مهمی هست که در رفتار شناسی بسیار مهم هست. در بسیاری از کتاب‌ها مثل نیمۀ تاریک وجود از خانم دبی فورد هم یک نمونه از این موضوع آمده. روانشناسی و روانکاوان بسیاری در این مورد صحبت می‌کنند. برای یک ارتباط درست و سازنده نیاز هست که تمام جوانب اون رو بدونیم یا در حد لزوم اطلاع داشته باشیم تا بتونیم در ارتباطمون صحیح عمل کنیم.

فرافکنی چیست؟

فرافکنی فرایندی هست که در اون اشخاص هر چیزی که در ذهنشون هست رو به بقیه نسبت می‌دن. مثلاً کسی که دروغ می‌گه فکر می‌کنه که همه دروغ‌گو هستند و به حرف‌های کسی باور نداره.

 این مفهوم توسط روانکاو اتریشی، زیگموند فروید (1856-1939) به روانشناسی معرفی شد.

در فرافکنی، تمام چیزهای که در درون انسان هست بیرونی می‌شود؛ یعنی در دنیای بیرون دیده می‌شود. هیچ کس نمی‌تونه ذهن دیگران رو بخونه ولی با فرافکنی‌های که انجام می‌شه می‌تونیم متوجه بشیم که در درونش چی هست و چی می‌گذره.

صفاتی که ما در فرافکنی به دیگران نسبت می‌دیم همگی منفی نیست و این خصوصیات مثبت هم می‌تونه باشه؛ اما چون صفات مثبت ما رو قلقلک نمی‌ده به دنبال ریشۀ مسئله نمی‌گردیم که به چه دلیلی هست و چرا انجام می‌شه.

ریشه فرافکنی

فرافکنی مثل تمام خصوصیات اخلاقی ریشه در کودکی ما داره. زمانی که ما اتصالی می‌کنیم به چیزی و نمی‌تونیم جدا بشیم یعنی یک مشکلی در درونمون هست. وقتی که یک صفت اخلاقی جه مثبت و چه منفی در وجودمون هست و نمی‌خواهیم اون صفت رو بپذیریم فرافکنی می‌کنیم تا رها بشیم.

مثلاً

دروغ می‌گیم اما نمی‌خواهیم که کسی ما رو به این صفت بشناسه؛ بنابراین وقتی که یک دروغ می‌شنویم و یا کسی بهمون دروغ می‌گه بهم می‌ریزیم و نمی‌تونیم تحمل کنیم.

مورد دیگه این هست که وقتی که یک خصوصیتی اخلاقی رو در دیگران می‌بینم مثل حسادت و یا مهربانی سریع واکنش نشون می‌دیم. این واکنش نشون دادن می‌تونه به صورت کلامی یا رفتاری باشه و یا از درون آشفته و یا منقلب بشیم. به عبارتی یک احساسی در ما به وجود میاد که باعث می‌شه تا حتما یک رفتاری رو نشون بدیم.

در این شرایط باید به درون خودمون بریم تا بتونیم ریشه رو شناسایی کنیم. مسئولیت پذیری صد در صد در اینجا نمود پیدا می‌کنه و باعث می‌شه تا دیگه دیگران رو مقصر ندونیم. به درون خودمون بریم و با استخراج آن چیزی که در ضمیر ناخودآگاهمون هست بتونیم ریشۀ مشکل رو بشناسیم و حل کنیم. فرافکنی کاملاً ناخودآگاه انجام می‌شه.

چرا؟

در ضمیر ناخودآگاه ما چی هست؟

داده‌ها و برنامه‌هایی که از کودکی نصب و نهادینه شدن. علت اتفاقات زندگی ما هم به خاطر همین برنامه‌هاست و به همین دلیل فرافکنی ناخودآگاه انجام می‌شه چون از ناخودآگاه ما بیرون میاد. ما تسلطی نداریم و نمی‌تونیم کنترل کنیم.

موقعی می‌تونیم به رفتارها و کلماتی که می‌گیم نظارت و مدیریت داشته باشیم که از خودآگاه ما باشه. فقط با شناسایی برنامه‌های مربوط به هر رفتار می‌شه اون رفتار رو از ضمیر ناخودآگاه به ضمیر خودآگاهمون انتقال بدیم و کنترل کنیم.

مثال‌هایی برای فرافکنی

دانش آموزی که انضباط نداره و می‌گه ناظم سخت گیر هست.

خانمی که دست‌پخت خوبی نداره و می‌گه من از این غذا خوشم نمیاد و خیلی بدمزه هست.

آقایی که رفتار پر خطر داره و می‌گه جامعه خراب هست و خانم‌ها نباید در بیرون کار کنند.

کسی که فقط دوست داره با شخصی از شهر یا استانش ازدواج کنه و سایر شهرها و قومیت‌ها رو قبول نداره به این بهانه که نمی‌شناسه که چه شخصیتی دارند. این فرد نژاد پرست هست.

علت فرافکنی چیست؟

نمی‌خواهیم قبول کنیم که باید به سلامت روحمون هم اهمیت بدیم. به فکر سلامت جسم هستیم اما سلامت ذهن و روح برامون مهم نیست. بیماری روحی باعث بیماری جسمی می‌شه و در دراز مدت اثر می‌ذاره و آثارش به‌راحتی درمان نمی‌شه.

پیشگیری بهتر از درمان هست بنابراین در کنار اینکه به سلامت جسممون اهمیت می‌دیم به سلامت روح و روانمون هم بهاء بدیم و هر دو رو در کنار هم ارتقا بدیم.

در نتیجه برای اینکه بتونیم فرار کنیم تا کسی متوجه نشه که چه مشکل یا مشکلاتی داریم فرافکنی می‌کنیم تا حواس رو متوجۀ دیگران کنیم و خودمون آسوده بشیم از اینکه کسی متوجه نمی‌شه که در درون من چی هست.

رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر ضمیر

رفتارها و گفتارهای ما نشون می‌دن که ما چه شخصیتی داریم. هر چند که نظرات دیگران مهم نیست چون فقط خودمون برای خودمون می‌مونیم.

نکتۀ مهم

در جهان ما یک نفر هست و آن هم ما هستیم و دیگران همانطوری که متوجه شدیم بازتاب اندیشه‌های ما هستند بنابراین خودمون رو دریابیم تا بتونیم در دریای حقیقت دُر، یابیم.

آن کس که بدم گفت بدی سیرت اوست

آن کس که مرا گفت نکو، خود نیکوست

حال متکلم از کلامش پیداست

از کوزه همان برون تراود که در اوست

شیخ بهایی

راهکار برای فرافکنی

ناظر بودن

گفتیم که فرافکنی ارتباط مستقیم با مسئولیت پذیری 100 درصد داره. زمانی که ما دیگران رو مقصر می‌دونیم و خصوصیات اخلاقی که دیگران دارند و ما رو اذیت می‌کنه رو به دیگران ارتباط می‌دیم یعنی در جایگاه ضعف و قربانی هستیم.

 اما وقتی که به درون خودمون سر می‌زنیم و به اصطلاح به غار تنهایی‌مون می‌ریم باعث می‌شه تا در جایگاه قدرت یا ناظر بودن قرار بگیریم و از بالا به مسائل نگاه کنیم. در این شرایط هست که می‌تونیم متوجه بشیم که ریشه دقیقاً از کجا نشأت گرفته. به اصطلاح مبدأ و خانۀ اصلی مشکل کجاست.

 مثل نقشۀ راه می‌تونیم مبدأ و مقصد رو ببینیم. بسیاری از مشکلاتی که در زندگی تجربه می‌کنیم از کودکی ما نشأت می‌گیره. در این دوران به خاطر صفای باطن کودک همۀ چیزهایی که می‌بینه رو به‌راحتی می‌پذیره بنابراین بیشتر مشکلاتی که تجربه می‌شه رو باید در کودکی جستجو کرد.

ببین و بنویس

هر چیزی که باعث می‌شه تا قلقلکتون بیاد و به اصطلاح اتصالی کنیم رو ببینیم و یادداشت کنیم و در اولین فرصت بررسی کنیم. غیر از این مورد دیگه کجاها چنین مشکلاتی ما رو اذیت کرده. همه رو یادداشت کنیم. واکنش‌هایی که داشتیم چی بوده و همچنین گفتگوهای ذهنی‌مون رو هم بنویسیم.

 ممکنه بگید یادمون نیست اما اگه اون مسئله باعث شده باشه تا احساسی رو تجربه کنید با کمی فکر کردن به یادتون میاد. پس همه رو بنویسید و نگه دارید.

بازبینی احساس

کاری که باید انجام بدید اینه که احساسی که نسبت به اون رفتار یا کلام داشتید رو بنویسید. هر احساسی ممکنه برای یک رفتار یک احساس باشه یا چندین احساس. فرقی نمی‌کنه همۀ احساسات رو بنویسید.

برای این کار حداقل دو سه روز زمان بگذارید تا چیزی از قلم نیفته.

پذیرش نهایی

در آخر مسئولیت تمام احساسات، رفتارهایی که تجربه کردیم و حرف‌هایی که زدیم رو می‌پذیریم. وقتی درونمون درست بشه دنیای بیرون هم نظم می‌گیره. جهان بیرون بازتاب اندیشه‌های درون ماست. با این روش و تمرین‌ها ما کاملاً می‌پذیریم و می‌تونیم به صلح درونی برسیم.

دیگه خودمون رو مقصر نمی‌دونیم. دیگران رو سرزنش نمی‌کنیم. هیچ کس مقصر نیست. من مسئول تمام کارهایی هستم که تجربه می‌کنیم همین. فقط مسئولم و حالا کاری که می‌کنم پاک‌سازی درونم هست از هر چیزی که دوست ندارم باشه و می‌خوام تغییرش بدم. پیشنهاد می‌کنم این مقاله رو مطالعه کنید.  هیچ کس مقصر نیست. من مسئول تمام انتخاب های زندگی ام هستم

و باز همون جملۀ همیشگی

کلید تمام مشکلات عزت نفس هست. زمانی که روی عزت نفسمون کار کنیم از درون پر می‌شیم و دیگه با هیچ ضربه‌ای فرو نمی‌ریم یا نمی‌شکنیم. احساس ارزشمندی سبب می‌شه تا همین حس رو فرافکنی کنیم برای دیگران و اونا رو هم مثل خودمون مهم و محترم بدونیم.

همونجوری که خودمون رو به خاطر هر خطایی می‌بخشیم دیگران رو هم می‌بخشیم و به این ترتیب زندگی زیبایی رو تجربه می‌کنیم.

ممنونم از اینکه با ما همراه بودید.
لطفاً نظراتتون رو بنویسید و هر انتقاد و پیشنهادی دارید مطرح کنید.
اگر این مقاله براتون مفید بود لطفاًً برای عزیزانتون هم ارسال کنید.

برای عمیق‌تر شدن موضوع

دورۀ رایگان مسئولیت پذیری 100 درصد

در این دوره یاد می‌گیریم که مسئولیت زندگی‌مون رو بدون اینکه دنبال مقصر بگردیم بپذیریم. کسی مقصر نیست و هر کسی در سطح آگاهی که داشته کاری رو انجام داده و یا  حرفی رو زده. مهم‌تر اینکه به دنبال مقصر گشتن مشکلی رو حل نمی‌کنه. ما زمانی میتونیم کاری انجام بدیم که خودمون رو موظف یا مسئول بدونیم. در این دوره تمام این نکات رو می‌آموزید.

دورۀ رایگان مسئولیت پذیری صددرصد

ماه چهارم از سیستم رشد شخصی پاشو ( شناسایی احساسات)

اگه به دنبال تغییر وضعیت زندگیتون هستید و می‌خواهید ریشه‌ای و اصولی تمام مشکلاتتون رو حل کنید. بهتون پیشنهاد می‌کنم که این دوره رو تهیه کنید. بسیاری از احساسات منفی رو ریشه‌یابی می‌کنیم و با راهکارهای فوق‌العاده‌ای که در اختیارتون می‌ذاریم میتونید احساساتتون رو کنترل و مدیریت کنید. 

ماه چهارم از سیستم رشد شخصی پاشو

رهاسازی و توکل

مشکلاتمون رو با تکنیک هواپونوپونو پاکسازی می‌کنیم و زمانی که با شهود و الهامات قلبی تونستیم مسیر درست رو تشخیص بدیم در مرحلۀ آخر باید رها کنیم تا خداوند در وقت  معین و مناسب مشکلمون رو حل کنه. اما رها کردن کار راحت و ساده‌ای نیست. در این دوره یاد می‌گیرید که چگونه مشکلات رو بعد از شناسایی رها کنید تا در وقت معین به نتیجۀ عالی برسید. رهاسازی و توکل یکی از جهان‌بینی‌های هواپونوپونو و از سری دوره‌های زندگی با هواپونوپونو هست.

دورۀ رها سازی و توکل